ကြ်ႏု္ပ္ ညအိပ္ခဲ့သည့္ “ ပရေလာကရြာ”

ဟိုအရင္တုန္းက ေပါ့ဗ်ာ ရြာမ်ားႏွင့္အဆက္အသြယ္ မရွိေသာ အလြန္ကြာေဝးသည့္ ေနရာတစ္ခုကို ခရီးဆက္ခဲ့ရပါသည္။ ကြ်ႏု္ပ္ ကိုင္ထားေသာ ေျမပံုအရဆိုရင္ စခန္းခ်ရမည့္ ရည္မွန္းခ်က္ေနရာမွာ ရွင္းလင္းထင္ရွာေသာ ေတာင္ေၾကာအတိုင္း လိုက္သြားလွ်င္ေတြ႕ရမည့္ နယ္နိမိတ္သတ္မွတ္ထား ေသာေနရာ ေရေဝးကုန္းတန္းတစ္ေနရာျဖစ္ပါသည္။

ကြ်ႏု္ပ္တို႕ ထိုေနရာသို႕ေရာက္ေသာအခါ ထိုေရေဝးကုန္းတန္းရွိရာ ေတာင္ေၾကာသည္ ေျမပံုထဲတြင္ ပါရွိသည့္ ေနရာထက္ ဆိုးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါသည္။

ဓားသြားကို လွန္ထားသကဲ့သို႕ အထက္သို႕ခြ်န္ထက္ေနေသာ ေတာင္ေၾကာျဖစ္ေနသျဖင့္ စခန္းခ်ရပ္နားရန္ မည္သို႕မွ် မျဖစ္ႏိုင္ပါ။

ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္အတူ လိုက္ပါလာေသာ ဝန္တင္ဆင္မ်ားသည္ ေတာင္ေၾကာ တစ္ေလွ်ာက္ ပင္ေျခပိတ္ေပါင္းထူထပ္ေသာ ေတာတြင္ခရီး ကိုအေလ့အက်င့္မ ရွိၾကေသာေၾကာင့္ ခရီမ်ားစြာ ဖင့္ႏႊဲလ်က္လည္း ရွိေနပါသည္။

ထိုေန ခရီစဥ္အတြက္ ကြ်ႏု္ပ္ မွာ စိုးရိမ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။အေၾကာင္းမွာ ေနဝင္ကာနီျပီျဖစ္ေသာ္လည္း စခန္းခ်ရပ္နားရန္ သင့္ေလွ်ာ္သည့္ေနရာကို ရွာမေတြ႕ေသးျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႕ေၾကာင့္ ကြ်ႏု္ပ္ သည္ ကြ်ႏု္ပ္၏ဆင္မ်ားေရွ႕မွ ေက်ာ္တက္လာခဲ့ရာ ခဏအၾကာတြင္ ေတာတြင္းကြင္းျပင္ က်ယ္တစ္ခုကို ရုတ္တရက္ေတြ႕ရွိလိုက္ရပါသည္။ထုိေနရာအနီတြင္ ေသာက္သံုးရန္ သင့္ေလွ်ာ္သည့္ ေရကန္တစ္ခုကို လည္းထူးျခားစြာ ေတြ႕ရွိလိုက္ရပါသည္။ကြင္းျပင္သည္ သိပ္မက်ယ္လွေသာ္လည္း ကြ်ႏု္ပ္ႏွင့္ ပါလာေသာ ဆင္မ်ားႏွင့္လူမ်ား နားေနရန္အတြက္ သာမက စခန္ခ်ညအိပ္ရန္အတြက္ လံုေလာက္မွဴရွိပါသည္။

ကြ်ႏု္ပ္သည္ေနာက္မွလုိက္ပါလာသည့္ဆင္မ်ား မီလားသည္အထိတစ္နာရီနီပ္ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့ရပါသည္။ညေန ဆည္းဆာအခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါ ကြ်ႏု္ပ္တို႕အားလံုး အဆင္သင့္ စခန္းခ်ျပီသြားပါျပီၤ။ကြ်ႏု္ပ္၏လူ မ်ားသည္လည္း ရည္မွန္ခ်က္သို႕ဆက္လက္ မခ်ီတက္ေတာ့ဘဲ ယခုေနရာတြင္ပင္ ညအိပ္ခြင့္ရသျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ကို မ်ားစြားေက်းဇဴးတင္လ်က္ရွိၾကပါသည္။

ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း မိုးကာတဲ မထိုးေတာ့ဘဲ တာေပၚလင္စတစ္ေနရာကိုျဖန္ခင္းျပီ ညအိပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါသည္။ ဆင္မ်ားကိုလည္း ေရခ်ျပီေနာက္သံၾကိဳးရွည္ရွည္ျဖင့္ လံထားေစရန္ သိုမဟုတ္ ေတာင္ေၾကာ၏ အျခားတစ္ဖက္သို႕ ကိုက္(၂၀၀၀) အတြင္းလွည့္လည္အစာရွာၾကေစရန္သညႊန္ၾကားလိုက္ ပါသည္။ ထိုသို႔ စီစဥ္ရျခင္းမွာ ေနာက္ေန႕နံနက္ေစာေစာႏွင္းမကြဲမီ ခရီဆက္ရန္အတြက္ ျဖစ္ပါသည္.

ဆက္ရန္...