လိႈင္းလံုးမ်ား အေျပးေလး
ဝင္ေရာက္ ခိုနား ကမ္းကပ္
ေအာ္.... သူတို႔ျပန္ဆံုၾကျပီကို
တိမ္တိုက္ေလးေတြ ငိုေနျပီ..
ငါႏွလံုးသားလဲ ငိုေနျပီ...
တိမ္းတိုက္ေလး အငိုတိတ္ေအာင္
သဘာဝက ေခ်ာ႔ပင္မဲ့
ငါႏွလံုးသား ငိုေနတာကို
ဘယ္သူ လာေခ်ာမလဲ.........
လူဘဝက
ဗံုလံုတစ္လွည့္ ငါးပ်ံတစ္လွည့္လိုပါဘဲလား........
ေမွ်ာလာေမွ်ာလာ ဗံုလံု ျမစ္ေၾကာင္းတစ္လႊား
အေဝးကေန ငါးပ်ံေလး လိုက္လိုဟပ္
သို႕ေသာ္လည္းဘဲ...
ညီညီမွ်မွ် ခ်ိန္ခြင္ ပမာ...
သူတို အေလးခ်ိန္တူေနတာ...
ေပၚလိုက္ နစ္လိုက္
သူတိုမွာ.. မေမာႏိုင္ရွာ.....
လူဘဝကား ထုိသိုပမာ ...
နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ရွိေနတာ
အတုယူပါ
ေရွးစကား.....
ဗံုလံုသီးနဲ႕ ငါးပ်ံအား.....
အဆိပ္ခြက္